- Szczegóły
- Kategoria: Podstrony
Duis cursus vulputate lacus, consectetur tincidunt lectus pharetra a. Sed sed efficitur dui, at vulputate lectus. Integer sed nisl nisi. Duis elementum turpis ante, ut lobortis quam dignissim quis. Vestibulum consequat enim dui, eu fermentum erat tempus ac. Aenean ultricies vel justo sed elementum. Fusce interdum quam in ligula venenatis bibendum. Praesent massa lectus, congue quis turpis sit amet, pharetra lobortis tellus. Sed ac malesuada mauris, ac bibendum dui. Vivamus ut augue ac massa consectetur consequat. Integer nec felis a massa convallis sollicitudin vel quis augue. Nunc facilisis in ante eu porta.
Nam eu ex ut augue suscipit aliquam. Donec eget congue neque, ac elementum nibh. Nullam nec nulla imperdiet, viverra dui nec, fringilla dui. Nulla vulputate ipsum magna, vitae sagittis ligula porta ac. Aliquam erat volutpat. Mauris posuere faucibus lacus, vel rhoncus orci finibus dapibus. Nam interdum tortor egestas metus elementum gravida.
Nam ultricies felis justo, at feugiat sapien ultrices congue. Etiam cursus odio vitae ipsum sagittis, at dignissim est fermentum. Pellentesque elementum purus urna, vitae ullamcorper nunc feugiat quis. Donec euismod molestie faucibus. Etiam in imperdiet ex. Nulla mi leo, consectetur at congue sit amet, cursus eget mauris. Aenean pulvinar metus euismod risus posuere, vel porttitor ante lacinia. Aenean arcu est, efficitur nec fringilla at, dignissim a arcu.
- Szczegóły
- Kategoria: Podstrony
Pałac w Winiarach
Pierwszy pałac stanął tu co najmniej na początku XVII w. Na jego miejscu ok. 1689 r. Stanisław Antoni Szczuka, podkanclerzy litewski, współpracownik króla Jana III Sobieskiego, wystawił kolejny według projektu Augustyna Wincentego Locci.
W XVIII wieku Winiary należały do Józefa Pułaskiego (1704–1769), ojca Kazimierza, starosty wareckiego, adwokata, polityka i pierwszego marszałka wojsk konfederackich. Majątek często zmieniał właścicieli, a pałac kilkakrotnie przebudowywano. 23 lutego 1787 r. Winiary odwiedził król Stanisław August Poniatowski.
Od Pułaskich dobra przeszły na własność rodziny Walewskich, potem Brochowskich, Zaborowskich, Jordanów, Kurtzów, Prozorów, a następnie księcia Włodzimierza Czetwertyńskiego. W 1882 r. majątek nabył Andrzej Szczuka, prezes Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego. W 1909 r., w drodze dziedziczenia po ojcu, Winiary otrzymał Józef Szczuka. Już w 1913 roku w dokumentach pojawia się akt darowizny bratu – Andrzejowi Szczuce. Ten sprzedał majątek Wojciechowi Hilaremu Rostworowskiemu. Ostatnim właścicielem Winiar, od grudnia 1921 r. był hrabia Wacław Godziemba Dąmbski (1888–1972), rolnik, właściciel browaru, kawalerzysta, przyjaciel artystów, naukowców i polityków. Wzorem swoich poprzedników uprawiał winorośl.
Za jego czasów w pałacu gościło wiele znanych osobistości świata kultury i polityki. Według wspomnień jego syna, Michała byli tu m.in. Józef Piłsudski, Ignacy Jan Paderewski, generał Lucjan Żeligowski, generał Bolesław Wieniawa-Długoszewski, generał Stefan Rowecki-Grot. Przyjeżdżał do Winiar prof. Juliusz Harbut i Władysław Szafer. Kilkakrotnie wakacje spędzał tu Józef Mehoffer. W zbiorach Muzeum przechowywane są dwa portrety jego autorstwa z 1935 r., wykonane węglem: „Portret Cecylii z Masłowiczów Dąmbskiej” i „Portret Wacława hr. Dąmbskiego” (własność rodziny Dąmbskich). Majątek odwiedzał również Antoni Uniechowski – malarz, ilustrator i scenograf.
Wacław Dąmbski był właścicielem Winiar do 1945 r. W wyniku realizacji dekretu o reformie rolnej, pałac wraz z folwarkiem i parkiem przeszedł na własność Skarbu Państwa. W pałacu zorganizowano pierwsze w Warce Samorządowe Gimnazjum wraz z internatem i mieszkaniami dla nauczycieli, a następnie także Liceum Ogólnokształcące. W 1951 r. otworzono tu także Muzeum Regionalne PTTK Powiatu Grójeckiego, prezentujące historię Warki i okolic. Inicjatorami tego przedsięwzięcia byli miejscowi nauczyciele działający w Polskim Towarzystwie Turystyczno-Krajoznawczym, przede wszystkim: Wiktor Krawczyk i Aleksander Gajewski. W muzeum prezentowano pamiątki historyczne, archeologiczne i etnograficzne.
Muzeum im. Kazimierza Pułaskiego
Pierwsze inicjatywy powstania w Winiarach muzeum i nazwania go imieniem Kazimierza Pułaskiego sięgają jeszcze czasów przedwojennych. Pomysły rodziły się w gronie przyjaciół Wacława hr. Dąmbskiego. Władysław Szafer, botanik, rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego i historyk dr Juliusz Stanisław Harbut – czynili pierwsze starania o uczynienie z Winiar miejsca – symbolu więzi polsko-amerykańskich.
Dużą rolę w tworzeniu podwalin Muzeum im. Kazimierza Pułaskiego odegrali nauczyciele działający w PTTK. Zorganizowane przez nich muzeum regionalne odwiedzało coraz więcej turystów, także gości z USA. W marcu 1947 r., w związku z obchodami 200-lecia urodzin Kazimierza Pułaskiego, zorganizowano w pałacu uroczystą akademię z udziałem zastępcy ambasadora USA w Polsce, Geralda Keitha oraz przedstawicieli Polonii amerykańskiej. Był to kolejny i ważny impuls do utworzenia placówki specjalizującej się w eksponowaniu tematyki emigracyjnej.
18 stycznia 1961 roku Rada Ministrów podjęła uchwałę o powołaniu Muzeum im. Kazimierza Pułaskiego. W latach 1962–66 przeprowadzono generalny remont budynku. Pałac w Winiarach przeznaczono w całości na muzeum. W styczniu 1967 r. oficjalnie zaczęło funkcjonować historyczno-biograficzne Muzeum im. Kazimierza Pułaskiego, poświęcone polsko-amerykańskiemu Bohaterowi, a także emigracji do Stanów Zjednoczonych AP.
- Szczegóły
- Kategoria: Podstrony
Winiary, usytuowane w północno-wschodniej części Warki, na nadpilickiej skarpie, pachną winem i historią. To miejsce niezwykłe, które koniecznie musisz odwiedzić.
W otoczeniu starych drzew zabytkowego parku stoi biały klasycystyczny pałacyk. Jego historia sięga początków XVII wieku. Przez ponad trzysta lat dom ten zmieniał często właścicieli, tętnił życiem, był świadkiem historii i ludzkich przeżyć. Wraz ze zmianą kolejnych mieszkańców, ich upodobań i zwyczajów, zmieniał swój kształt architektoniczny i wystrój. Dziś, po wielkim remoncie, odzyskał dawny blask i ze staropolską gościnnością zaprasza każdego, kto zechce przekroczyć jego próg.
W 1967 roku otwarto tu Muzeum im. Kazimierza Pułaskiego, na cześć najbardziej znanego mieszkańca tego domu – Kazimierza Pułaskiego – polsko-amerykańskiego bohatera walk o niepodległość obu narodów. Poznasz tu nie tylko losy słynnego Kazimierza, ale także innych wielkich Polaków, którzy emigrowali do Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. W Winiarach poczujesz atmosferę polskiego szlacheckiego domu, odpoczniesz obserwując dziewiczą przyrodę, posłuchasz szumu starych drzew i śpiewu ptaków. Swoisty genius loci przyciąga tu gości z Polski i zagranicy każdego dnia.
Misją Muzeum im. Kazimierza Pułaskiego w Warce jest kultywowanie pamięci i ochrona materialnego dziedzictwa po polsko-amerykańskim bohaterze Kazimierzu Pułaskim, polskim wychodźstwie, szczególnie do USA oraz ochrona materialnego i duchowego dziedzictwa kulturowego ziemi grójeckiej i Warki; zaspokajanie potrzeb poznawczych i edukacyjnych społeczeństwa, w tym szczególnie budowanie postaw patriotycznych, budzenie poczucia więzi z innymi, z którymi wiąże nas wspólna historia.
- Szczegóły
- Kategoria: Podstrony
Zgromadzone zbiory Muzeum im. Kazimierza Pułaskiego to kolekcja własna, eksponaty przekazane po Muzeum Regionalnym PTTK oraz dary osób prywatnych, organizacji polonijnych i Polaków mieszkających w USA.
Muzeum gromadzi zabytki i pamiątki związane z postacią Kazimierza Pułaskiego oraz innych wielkich Polaków, którzy emigrowali do USA; eksponaty związane z epoką stanisławowską (XVIII w.); elementy wystroju wnętrza dworów i pałaców w dobie XVIII i XIX w. Przez lata zgromadzono tu zestawy mebli, kolekcję zegarów, zespół tkanin polskich oraz wschodnich, malarstwo portretowe i batalistyczne, grafiki, mapy polskie i amerykańskie, starodruki, porcelanę, srebra i broń. Na uwagę zasługuje kolekcja portretów Kazimierza Pułaskiego czy Tadeusza Kościuszki, a także bardzo interesujący zbiór map amerykańskich.
Od początku swojej działalności muzeum kolekcjonuje zabytki i pamiątki związane z historią Warki i regionu.
- Szczegóły
- Kategoria: Podstrony
Kazimierz Pułaski (1745-1779)
Postać bohatera „dwóch Narodów” kojarzona jest z istotnymi, zarówno dla historii Polski jak i Stanów Zjednoczonych AP wydarzeniami II poł. XVIII wieku, które zaważyły na dalszych losach narodów: polskiego i amerykańskiego. Należy przywołać tu konfederację barską (1768–1772), nazywaną już dziś przez wielu historyków pierwszym polskim powstaniem narodowym oraz rewolucję amerykańską z lat 1775–1783, zwaną wojną o niepodległość.
Kazimierz Pułaski urodził się 4 lub 6 marca 1745 r. w Warszawie, w domu Józefa Pułaskiego – starosty wareckiego i Marianny z Zielińskich Pułaskiej. Dzieciństwo spędził w Winiarach pod Warką. Tu pobierał pierwsze nauki w miejscowej szkółce parafialnej. Potem kształcił się w Teatyńskim Collegium Nobilium w Warszawie. W latach 1762–63 młody Kazimierz przebywał w służbie w Mitawie na dworze Karola Krystiana Wettyna, księcia Kurlandii, syna króla polskiego Augusta III. Był to okres niezwykle ważny w jego życiu, który znacząco wpłynął na postawy polityczne przyszłego konfederata barskiego. Kurlandia, jako księstwo lenne Rzeczypospolitej było w tym czasie obszarem zainteresowania Katarzyny II, carycy Rosji, stając się miejscem siłowej konfrontacji między Polską a Rosją. Pułaski przekonał się o tym osobiście będąc świadkiem oblężenia przez wojska rosyjskie Mittawy w lutym 1763 r. w jego efekcie, upokorzenia i wypędzenia księcia Karola. Można powiedzieć, że przekonał się wówczas o sile i rzeczywistych zamiarach Rosji wobec Polski.
W odpowiedzi na coraz bardziej konfrontacyjną postawę władz rosyjskich wobec Rzeczypospolitej oraz zagrożenie ingerencją w jej wewnętrzne sprawy, 29 lutego 1768 r. w klasztorze Karmelitów w Barze na Podolu spisany został i zaprzysiężony akt konfederacji, zwanej od miejsca powołania „konfederacją barską”. Był to związek zbrojny polskiej szlachty zawiązany w celu obrony praw i niepodległości Rzeczypospolitej i wiary katolickiej. Obok Michała Krasińskiego, brata biskupa kamienieckiego Adama, przywódcą ruchu oraz jego aktywnym działaczem był Józef Pułaski, ojciec Kazimierza, pełniący funkcję marszałka związku wojskowego i regimentarza generalnego konfederacji.
Kazimierz wraz z braćmi Franciszkiem i Antonim, skupiwszy wokół siebie szlachtę, zaczęli organizować chorągwie i pułki konfederackie zdolne do prowadzenia wojny. Rozpoczęła się trwająca blisko 5 lat wojna polsko-rosyjska. Toczono ją na obszarze całej Rzeczypospolitej, od ziem dzisiejszej Ukrainy, Białorusi i Litwy, przez Małopolskę, Wielkopolskę, Mazowsze i Pomorze. Kazimierz Pułaski od samego początku objawił wybitny talent wojskowy. Już 20 kwietnia 1768 r. rozbił wojska rosyjskie pod miejscowością Pohorełe, przez 2 tygodnie bronił Berdyczowa. Na wiosnę 1769 roku bronił Okopów Świętej Trójcy nad Dniestrem, zaś do czasu objęcia funkcji marszałka konfederacji łomżyńskiej, w sierpniu 1769 r., jego oddziały odniosły szereg zwycięstw nad wojskami rosyjskimi pod Kukiełkami, Słonimem, Myszą, Dworcem i Nołczadzią. Największą sławę przyniosła mu heroiczna i zakończona sukcesem, obrona Jasnej Góry z lat 1770/71 przed nacierającymi wojskami rosyjskimi pod wodzą gen. Iwana Drewicza.
3 listopada 1771 r. miało miejsce słynne porwanie króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Po uwolnieniu król oskarżył konfederatów, w tym bezpodstawnie samego Pułaskiego, o królobójstwo. Wobec tych oskarżeń Pułaski został zmuszony udać się na emigrację. Tak rozpoczął się nowy okres w jego życiu. Kilka lat tułał się po Europie, przebywał w Niemczech, Turcji, Francji. Ostatecznie na dłużej osiadł w Paryżu, gdzie poznał Benjamina Franklina – przedstawiciela Kongresu Amerykańskiego. Otrzymał od niego list polecający do Jerzego Waszyngtona, głównodowodzącego amerykańskimi siłami powstańczymi walczącymi przeciwko armii brytyjskiej na kontynencie amerykańskim. W liście Franklin napisał: “Hrabia Pułaski z Polski, oficer słynny w całej Europie z odwagi i postępowania swego podczas obrony wolności kraju, przeciwko tęgim potęgom: Rosji, Austrii i Prus, może przydać się w naszej służbie.”
Po przybyciu do Ameryki, w lipcu 1777 roku, działając z Jerzym Waszyngtonem, niezwłocznie przystąpił do organizowania powstańczej kawalerii. Walczył m.in. pod Germantown i Haddonfield, zaś w bitwie pod Brandywine wsławił się odważną szarżą, która zapobiegła klęsce powstańczej kawalerii i uratowała życie przyszłemu amerykańskiemu prezydentowi Jerzemu Waszyngtonowi. Zaraz po tym, Pułaski został mianowany dowódcą amerykańskich lekkich dragonów w randze generała brygady. W 1778 r. stworzył Pułaski sławny Legion Kawalerii, którym dowodził m.in. zaciekle broniąc miasta Charleston.
Za odważną walkę w Ameryce przyszło mu jednak zapłacić cenę najwyższą. 9 października 1779 r. został śmiertelnie ranny w bitwie pod Savannah, w stanie Georgia, za kilka dni zmarł. Jerzy Waszyngton otrzymał szablę Kazimierza Pułaskiego, a w rozkazie z 17 listopada 1779 r. napisał:„Na hasło: Pułaski, ma być odzew Polska.”
Dziś nazywany jest „Ojcem kawalerii amerykańskiej”. Doczekał się w Stanach Zjednoczonych wielu pomników. Czczono w nim szermierza idei republikańskiej, wypisanej na sztandarze jego legionu: Nikt inny nie panuje (prócz Boga), cnota tem silniejsza gdy zjednoczona. Ceniono w nim zalety duszy: „Był stały, trzeźwy, pilny, nieustraszony”. „Był szlachetny w obejściu, ujmującego serca” – pisano. Jego nazwiskiem nazwano miasteczka, ulice, hrabstwa, szkoły, stowarzyszenia i organizacje w USA.
11 października – dzień śmierci Kazimierza Pułaskiego od 1929 r. obchodzony jest w USA jako Pulaski Day. W 2009 roku na I Sesji 110 Kongresu Stanów Zjednoczonych Ameryki Izba Reprezentantów i Senat nadały Kazimierzowi Pułaskiemu pośmiertnie tytuł Honorowego Obywatela USA. Rezolucję podpisał prezydent Barack Obama.
W Polce również uczczono Pułaskiego na wiele sposobów. Patronuje okrętowi Marynarki Wojennej RP ORP „Gen K. Pułaski”, uczelni wyższej – Uniwersytetowi Technologiczno-Humanistycznemu w Radomiu, wielu szkołom i organizacjom. Warka także uhonorowała Kazimierza Pułaskiego. Nazwano jego imieniem ulicę i osiedle na Winiarach, nadano jego imię jednej ze szkół, istnieją tu organizacje jego imienia. Żywym pomnikiem Kazimierza Pułaskiego, ciągle stojącym na straży pamięci o swoim Patronie, jest Muzeum im. Kazimierza Pułaskiego.
- Szczegóły
- Kategoria: Podstrony
Misją Muzeum im. Kazimierza Pułaskiego w Warce jest kultywowanie pamięci i ochrona materialnego dziedzictwa po polsko-amerykańskim bohaterze Kazimierzu Pułaskim, polskim wychodźstwie, szczególnie do USA oraz ochrona materialnego i duchowego dziedzictwa kulturowego ziemi grójeckiej i Warki; zaspokajanie potrzeb poznawczych i edukacyjnych społeczeństwa, w tym szczególnie budowanie postaw patriotycznych, budzenie poczucia więzi z innymi, z którymi wiąże nas wspólna historia.
Nulla porttitor enim dapibus finibus malesuada. Pellentesque eleifend purus eu enim vulputate lacinia eu nec metus. Nam auctor velit vel ipsum vulputate, et finibus enim efficitur. Vestibulum non molestie massa. Vestibulum aliquam, diam non placerat luctus, nulla lacus facilisis dolor, sit amet pretium odio mi et felis. Aenean a ex pharetra, dictum massa vel, interdum lectus. Cras ut ligula consectetur nisl elementum finibus nec vel est. Nullam imperdiet augue vitae neque elementum, eu rutrum sem iaculis. Mauris a hendrerit nisi.